Büşra KAHRAMAN – Nasıl Olmalı

Güneşi sevmeli insan evet, ama her yağmurda yüreğinde kara bulutlara yer açmamalı

fırtınada da dümeni sağlam tutabilmeli. karaya oturmak ya da devrilmek değil, yönünü değiştirmek onu ürkütmeli.

Yazı seviyorsa eğer terlemeye razı olmalı. Kışsa sevdiği üşümekten şikayet etmemeli

Rüzgar bir tek kendine sert esmiş gibi davranmamalı

Umudunu yitirmemeli insan. Balığın karnında bile olsa denize, geceye, balığa hükmedenden ümidini kesmemeli

Sönen ışıklara bakmak yerine geceyi aydınlatan ay ışığına yüzünü dönmeli. Dibi yosun tutan karanlık dehlizler yerine dimdik duran dağlara özenmeli

Sabahın ilk ışıkları gibi doğmalı insanların yüreğine. Hayat olmalı, umut olmalı

Gece olacaksa eğer kusurları örtmede benzemeli geceye

Yolcuysa yolun hancıysa hanın hakkını vermeli

Cana can, ruha derman Olmalı

Emanet bilmeli sahip olduğunu sandıklarını

Vefa görmek istiyorsa vefalı olmalı

Gözünün görmediğini unutmamalı. Hayatın akışına kaptırmayıp kendini, geçmişi ve geçmişte kalanları hatırda tutmalı

Sevmeli herkesi, herşeyi. Ama muhabbetin fazlasıyla gözü kör etmemeli. Sevgisine, şefkatine yenik düşmemeli

Durmasını da bilmeli bazen. Yerini sınırını bilmeli. Aşırıya kaçmamalı hiçbir şeyde

Ne olana fazla sevinmeli, ne olmayana yersiz yerinmeli

Çileyi günahlarına kefaret, kederini yapmadıklarına nedamet bilmeli

Ne varsa istediği yalnız O`ndan istemeli. Medet beklememeli kimseden

“Bu da gecer ya Hu” deyip nasıl geçirdiğine kafayı yormalı. Gemiyi karaya getirmekten ziyade, nasıl getirdiğine odaklanmalı

Sabri tavsiye ederken küçük bir su damlasında boğulmamalı

Sürekli dolmalı insan. Dolmalı ki başka gönüllere akma zamanı geldiğinde geçen zamana heyhat etmemeli

Pencerenin kenarından akan hayatları izlemek yerine neler yapabileceğini düşlemeli

Zaman hızla akıp giderken avuçlarından heybesine yalnızca değerli taşları eklemeli

İyi insanlar biriktirmeli mesela. Hadiselerin boğucu atmosferinden sıyrılıp müşfik gövdesine yaslanabilmeli. Yanında olmasa bile her edeceği duada varlığını bilmeli

Ayrılığın hüznünü hissettiği kadar vuslatın değerini bilmeli. Özlediği birileri varsa eğer, varlıkları için şükretmeli

Kalp kırmamalı insan. Kabeyi yıkmak kadar vebali olduğunu bilmeli

Ezdiği otun bile hesap soracağı endişesini yitirmemeli

Aldığı her nefes için şükretmeli. Ayağına değen tozla ilgilenmek yerine bataklıktakilere yardım etmeli

Ölüm hissetirmeden kendini, ahirete hazır olmalı

Uyanmalı insan gafletten. Açmalı gözlerini hayata. Geç kalmamalı yaşanacaklara

Ama en önemlisi yaşıyormuş gibi yaşamamalı. Bir ömre birkaç ömürlük işler sığdırmalı. ZİRA ZAMAN ÇOK KISA LAKİN YOL UZUN…