Büşra KAHRAMAN – Nasıl Olmalı
Güneşi sevmeli insan evet, ama her yağmurda yüreğinde kara bulutlara yer açmamalı
fırtınada da dümeni sağlam tutabilmeli. karaya oturmak ya da devrilmek değil, yönünü değiştirmek onu ürkütmeli.
Yazı seviyorsa eğer terlemeye razı olmalı. Kışsa sevdiği üşümekten şikayet etmemeli
Rüzgar bir tek kendine sert esmiş gibi davranmamalı
Umudunu yitirmemeli insan. Balığın karnında bile olsa denize, geceye, balığa hükmedenden ümidini kesmemeli
Sönen ışıklara bakmak yerine geceyi aydınlatan ay ışığına yüzünü dönmeli. Dibi yosun tutan karanlık dehlizler yerine dimdik duran dağlara özenmeli
Sabahın ilk ışıkları gibi doğmalı insanların yüreğine. Hayat olmalı, umut olmalı
Gece olacaksa eğer kusurları örtmede benzemeli geceye
Yolcuysa yolun hancıysa hanın hakkını vermeli
Cana can, ruha derman Olmalı
Emanet bilmeli sahip olduğunu sandıklarını
Vefa görmek istiyorsa vefalı olmalı
Gözünün görmediğini unutmamalı. Hayatın akışına kaptırmayıp kendini, geçmişi ve geçmişte kalanları hatırda tutmalı
Sevmeli herkesi, herşeyi. Ama muhabbetin fazlasıyla gözü kör etmemeli. Sevgisine, şefkatine yenik düşmemeli
Durmasını da bilmeli bazen. Yerini sınırını bilmeli. Aşırıya kaçmamalı hiçbir şeyde
Ne olana fazla sevinmeli, ne olmayana yersiz yerinmeli
Çileyi günahlarına kefaret, kederini yapmadıklarına nedamet bilmeli
Ne varsa istediği yalnız O`ndan istemeli. Medet beklememeli kimseden
“Bu da gecer ya Hu” deyip nasıl geçirdiğine kafayı yormalı. Gemiyi karaya getirmekten ziyade, nasıl getirdiğine odaklanmalı
Sabri tavsiye ederken küçük bir su damlasında boğulmamalı
Sürekli dolmalı insan. Dolmalı ki başka gönüllere akma zamanı geldiğinde geçen zamana heyhat etmemeli
Pencerenin kenarından akan hayatları izlemek yerine neler yapabileceğini düşlemeli
Zaman hızla akıp giderken avuçlarından heybesine yalnızca değerli taşları eklemeli
İyi insanlar biriktirmeli mesela. Hadiselerin boğucu atmosferinden sıyrılıp müşfik gövdesine yaslanabilmeli. Yanında olmasa bile her edeceği duada varlığını bilmeli
Ayrılığın hüznünü hissettiği kadar vuslatın değerini bilmeli. Özlediği birileri varsa eğer, varlıkları için şükretmeli
Kalp kırmamalı insan. Kabeyi yıkmak kadar vebali olduğunu bilmeli
Ezdiği otun bile hesap soracağı endişesini yitirmemeli
Aldığı her nefes için şükretmeli. Ayağına değen tozla ilgilenmek yerine bataklıktakilere yardım etmeli
Ölüm hissetirmeden kendini, ahirete hazır olmalı
Uyanmalı insan gafletten. Açmalı gözlerini hayata. Geç kalmamalı yaşanacaklara
Ama en önemlisi yaşıyormuş gibi yaşamamalı. Bir ömre birkaç ömürlük işler sığdırmalı. ZİRA ZAMAN ÇOK KISA LAKİN YOL UZUN…